ഭരതനോട് ഒപ്പം സിനിമകള്‍ ചെയ്ത നല്ല നാളുകളെ കുറിച്ച് പറയുന്നതിനിടയില്‍ , അഭിനന്ദനങ്ങള്‍ക്ക് പോലും ഒരു ഭരതന്‍ ടച്ച്‌ ഉണ്ടെന്ന് സംഗീത സംവിധായകന്‍ ജോണ്‍സന്‍ പറഞ്ഞതോര്‍ക്കുന്നു. ഏതെങ്കിലും ഒരു പാട്ട്, അല്ലെങ്കില്‍ ആരുടെയെങ്കിലും അഭിനയം വളരെ ഇഷ്ടപെട്ടാല്‍ , "കൊള്ളാം. ഇത് നീ ചെയ്തതാണ് എന്ന് പറയില്ല" എന്നാണത്രേ ഭരതന്‍ പറയുക. ഒരേ സമയം ഇകഴ്ത്തലും പുകഴ്ത്തലും ആയി കാണാവുന്ന വാക്കുകള്‍.
അവനവന് സാധാരണ ചെയ്യാന്‍ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറത്തേക്ക് ഒരാള്‍ , അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു സൃഷ്ടി ചെന്നെത്തുന്നതിന്റെ ആനന്ദം ആയിട്ടാണ് ഞാന്‍ അതിനെ വ്യാഖ്യാനിച്ചത്. ഒഴിമുറി എന്ന ചിത്രം എന്നെ ഒര്മിപ്പിച്ചതും ആ ഭാരത വാക്യമാണ്. സിനിമ എന്ന കലയുടെ വ്യാകരണവും അളവ് കോലുകളും വച്ച് അളന്നാല്‍ ഒഴിമുറിക്ക് കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും ഉണ്ടാവാം, പക്ഷെ ഒഴിമുറി കാണുമ്പോള്‍ നമുക്ക് മുന്നില്‍ നിറയുന്നത്. സിനിമക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് ഒരു സമൂഹത്തിന്‍റെ, മൂന്ന് തലമുറയുടെ ചിത്രമാണ്‌.
സ്ത്രീകള്‍ക്ക് സ്വത്തവകാശവും , വിവാഹത്തിന് ശേഷം സ്വന്തം വീട്ടില്‍ താമസിക്കാന്‍ അധികാരവും ഉണ്ടായിരുന്ന ഒന്നാം തലമുറയും, സ്ത്രീയുടെ ലോകം വീടിനുള്ളിലേക്ക് ചുരുങ്ങി പോയ രണ്ടാം തലമുറയും, അവരുടെ കഥകള്‍ വിലക്കി ചേര്‍ക്കാന്‍ സംവിധായകന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ തലമുറയും നല്ല കയ്യടക്കത്തോടെ എഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ഈ സിനിമയില്‍ നിറയുന്നു.
ഭാഷയും , ഭൂപ്രകൃതിയും കാലവും പലപ്പോഴും അപരിചിതം , പക്ഷെ മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ പലതും മനസിന്‍റെ ഉള്ളില്‍ ചെന്ന് കൊണ്ടു. ആരെയും കൂസാത്ത , ഏതു അര്‍ദ്ധരാത്രിയിലും ഒറ്റയ്ക്ക് നടക്കാന്‍ പേടിയില്ലാത്ത , ആരവിടെ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ ഇവിടെ എന്ന് ഉറച്ചു പറയാന്‍ കഴിയുന്ന അമ്മൂമ്മമാരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ചെറുപ്പത്തില്‍..., ആര് മണിക്ക് ശേഷം ഒറ്റയ്ക്ക് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ പുറത്തിറങ്ങാത്ത ഇന്നത്തെ കേരളത്തിന് , പായും തലയിണയും ആയി ഒറ്റയ്ക്ക് രാത്രി കഥകളി കാണാന്‍ പോകുന്ന അമ്മൂമ്മമാര്‍ ഒരു കൌതുകം ആയേക്കാം.
അഭിനയം പോരാ എന്ന് മലയാളി എഴുതി തള്ളിയിരുന്ന ശ്വേതാ മേനോന്‍ എന്ന നടിക്ക് കഴിഞ്ഞ നാല് വര്‍ഷത്തില്‍ വന്ന മാറ്റം അതിശയകരം തന്നെ. ആരെയും കൂസാത്ത അമ്മച്ചിയായി ശ്വേത തകര്‍ത്തിരിക്കുന്നു ഈ ചിത്രത്തില്‍....., ചെറുപ്പത്തില്‍ നിന്ന് വാര്ധക്യത്തിലേക്ക് എത്തുമ്പോള്‍ വരുന്ന വേഷ വിധാനത്തിലെ അലസത വളരെ സ്വാഭാവികമായി തോന്നി പലപ്പോഴും.
സ്നേഹം ശകാരമായി മാത്രം പുറത്തു വരുന്ന, വാശിക്ക് ഒട്ടും കുറവില്ലാത്ത , പേടിക്കുന്നവന്റെ മുന്നില്‍ സിംഹവും, പേടിപ്പിക്കുന്നവന്റെ മുന്നില്‍ ആട്ടിന്‍ കുട്ടിയും ആകുന്ന സാധാരണക്കാരന്‍റെ വേഷം ലാലിന്‍റെ കയ്യില്‍ ഭദ്രം. താര പരിവേഷത്തിന്റെ ലഹരിയില്‍ മമ്മൂട്ടിക്കും മോഹന്‍ലാലിനും ഒക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ട് പോകുന്നത് ഇത്തരം വേഷങ്ങള്‍ ആണ്.
ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ വഴക്കിട്ടു മാറ്റി നിര്‍ത്തിയ അമ്മയുടെ ബലിയിടുമ്പോള്‍ ഓര്‍മയുടെ ഭാരത്തിനു മുന്നില്‍ മനസ്‌ ഇടറുന്ന മക്കളും പുതിയ കാഴ്ചയല്ല. എന്തിനാണ് ജീവിച്ചിരിക്കെ ഇത്രയും വാശി എന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് ചുറ്റും നോക്കുമ്പോള്‍. !!
പരസ്പരം ഉള്ളു തുറന്ന് സംസാരിക്കാതെ , പേടിച്ചും പേടിപ്പിച്ചും നഷ്ടപ്പെട്ട് പോയ ഒരു തലമുറയിലെ അച്ഛനും മകനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഈ സിനിമ നന്നായി കാണിക്കുന്നുണ്ട്.ട്രാഫി ക്കിന് ശേഷം അസിഫ് അലിക്ക് കിട്ടിയ ഒരു നല്ല വേഷം.
ഭര്‍ത്താവിനും മകനും അപ്പുറം ഒരു ലോകം ഇല്ലാത്ത , അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി സ്വന്തം കുടുംബത്തെ പോലും മാറ്റി നിര്‍ത്തേണ്ടി വരുന്ന അമ്മാരുടെ ഒരു തലമുറയും നമുക്ക് മുന്നില്‍ എത്തുന്നു.എത്രയൊക്കെ ത്യാഗം ചെയ്താലും ഒടുവില്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ മനസിലേ കുറ്റബോധങ്ങളുടെ കുരിശ് ഏറ്റാന്‍ വിധിക്കപെടുന്നവര്‍..., അവര്‍ക്ക് അഭിപ്രായങ്ങള്‍ ഉണ്ടയിക്കൂടാ എന്ന് വാശി പിടിക്കുന്നവര്‍ തന്നെ , അഭിപ്രായങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്തവര്‍ എന്ന് അവരെ കളിയാക്കുന്ന അവസ്ഥകള്‍ , ഇത് കേരളത്തിലെ ഒരു തലമുറയിലെ സ്ത്രീകളുടെ നേര്‍ ചിത്രമല്ലേ ?.
മലയാള സിനിമയില്‍ തന്‍റെ ചുവടുറപ്പിക്കുന്ന നന്ദുവിന് വീണ്ടും ഒരു നല്ല വേഷം. രണ്ടു മിനിറ്റ് മാത്രം സ്ക്രീനില്‍ വന്നു പോകുന്ന ഗോപകുമാറിന്റെ വേഷം വരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്. മലയാള സിനിമ ഈ നടനെ വേണ്ട വിധം ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയില്ല എന്നതല്ലേ സത്യം ?.
ഇതിനൊക്കെ അപ്പുറത്ത് അവതരണം തെറ്റിയാല്‍ വളരെ വിരസമാകുമായിരുന്ന ഒരു കഥയെ വളരെ മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് മധുപാല്‍., കാലങ്ങളെ ഇട കലര്‍ത്തി ഉള്ള കഥ പറച്ചിലും , പലപ്പോഴും കൂട്ടി വായിക്കാവുന്ന ചെറിയ സൂചനകളും സിനിമയെ മനോഹരമാക്കുന്നു.
പുറമേ നിന്ന് ദുഷ്ടന്‍ എന്ന് തോന്നുന്നവരുടെ മറുവശവും, ദുര്‍ബലര്‍ എന്ന് തോന്നുന്നവരുടെ അക കരുത്തും ഒക്കെ പതിയെ പതിയെ , കഥക്കൊപ്പം നമുക്ക് കാട്ടിത്തരുന്നുണ്ട് സംവിധായകന്‍.., മരണത്തെ പറ്റിയുള്ള നിരീക്ഷണങ്ങളും വളരെ നന്നയി തോന്നി ( " മരണത്തിന് മുന്നില്‍ മനുഷ്യര്‍ എത്ര ചവറാണ് ")
ഭക്ഷണ പ്രേമവും , കുറ്റം പറച്ചിലും അടക്കമുള്ള ശീലങ്ങളില്‍ പിടിച്ച് ഞങ്ങള്‍ നായന്മാരെ ഒരിത്തിരി കളിയാക്കി എങ്കിലും ഒരു സിനിമക്ക് അപ്പുറം, ഒരു സമൂഹത്തിന്‍റെ മൂന്ന് തലമുറയുടെ കഥ പറയുന്ന ഈ ചിത്രം എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഭരതന്‍റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ , "നന്നായി. വെറും ഒരു സിനിമ ആണെന്ന് പറയില്ല കേട്ടോ !"
അവനവന് സാധാരണ ചെയ്യാന്‍ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറത്തേക്ക് ഒരാള്‍ , അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു സൃഷ്ടി ചെന്നെത്തുന്നതിന്റെ ആനന്ദം ആയിട്ടാണ് ഞാന്‍ അതിനെ വ്യാഖ്യാനിച്ചത്. ഒഴിമുറി എന്ന ചിത്രം എന്നെ ഒര്മിപ്പിച്ചതും ആ ഭാരത വാക്യമാണ്. സിനിമ എന്ന കലയുടെ വ്യാകരണവും അളവ് കോലുകളും വച്ച് അളന്നാല്‍ ഒഴിമുറിക്ക് കുറ്റങ്ങളും കുറവുകളും ഉണ്ടാവാം, പക്ഷെ ഒഴിമുറി കാണുമ്പോള്‍ നമുക്ക് മുന്നില്‍ നിറയുന്നത്. സിനിമക്ക് അപ്പുറത്തേക്ക് ഒരു സമൂഹത്തിന്‍റെ, മൂന്ന് തലമുറയുടെ ചിത്രമാണ്‌.
സ്ത്രീകള്‍ക്ക് സ്വത്തവകാശവും , വിവാഹത്തിന് ശേഷം സ്വന്തം വീട്ടില്‍ താമസിക്കാന്‍ അധികാരവും ഉണ്ടായിരുന്ന ഒന്നാം തലമുറയും, സ്ത്രീയുടെ ലോകം വീടിനുള്ളിലേക്ക് ചുരുങ്ങി പോയ രണ്ടാം തലമുറയും, അവരുടെ കഥകള്‍ വിലക്കി ചേര്‍ക്കാന്‍ സംവിധായകന്‍ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ തലമുറയും നല്ല കയ്യടക്കത്തോടെ എഴുതി സംവിധാനം ചെയ്ത ഈ സിനിമയില്‍ നിറയുന്നു.
ഭാഷയും , ഭൂപ്രകൃതിയും കാലവും പലപ്പോഴും അപരിചിതം , പക്ഷെ മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ പലതും മനസിന്‍റെ ഉള്ളില്‍ ചെന്ന് കൊണ്ടു. ആരെയും കൂസാത്ത , ഏതു അര്‍ദ്ധരാത്രിയിലും ഒറ്റയ്ക്ക് നടക്കാന്‍ പേടിയില്ലാത്ത , ആരവിടെ എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ഞാന്‍ ഇവിടെ എന്ന് ഉറച്ചു പറയാന്‍ കഴിയുന്ന അമ്മൂമ്മമാരെ കണ്ടിട്ടുണ്ട് ചെറുപ്പത്തില്‍..., ആര് മണിക്ക് ശേഷം ഒറ്റയ്ക്ക് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ പുറത്തിറങ്ങാത്ത ഇന്നത്തെ കേരളത്തിന് , പായും തലയിണയും ആയി ഒറ്റയ്ക്ക് രാത്രി കഥകളി കാണാന്‍ പോകുന്ന അമ്മൂമ്മമാര്‍ ഒരു കൌതുകം ആയേക്കാം.
അഭിനയം പോരാ എന്ന് മലയാളി എഴുതി തള്ളിയിരുന്ന ശ്വേതാ മേനോന്‍ എന്ന നടിക്ക് കഴിഞ്ഞ നാല് വര്‍ഷത്തില്‍ വന്ന മാറ്റം അതിശയകരം തന്നെ. ആരെയും കൂസാത്ത അമ്മച്ചിയായി ശ്വേത തകര്‍ത്തിരിക്കുന്നു ഈ ചിത്രത്തില്‍....., ചെറുപ്പത്തില്‍ നിന്ന് വാര്ധക്യത്തിലേക്ക് എത്തുമ്പോള്‍ വരുന്ന വേഷ വിധാനത്തിലെ അലസത വളരെ സ്വാഭാവികമായി തോന്നി പലപ്പോഴും.
സ്നേഹം ശകാരമായി മാത്രം പുറത്തു വരുന്ന, വാശിക്ക് ഒട്ടും കുറവില്ലാത്ത , പേടിക്കുന്നവന്റെ മുന്നില്‍ സിംഹവും, പേടിപ്പിക്കുന്നവന്റെ മുന്നില്‍ ആട്ടിന്‍ കുട്ടിയും ആകുന്ന സാധാരണക്കാരന്‍റെ വേഷം ലാലിന്‍റെ കയ്യില്‍ ഭദ്രം. താര പരിവേഷത്തിന്റെ ലഹരിയില്‍ മമ്മൂട്ടിക്കും മോഹന്‍ലാലിനും ഒക്കെ നഷ്ടപ്പെട്ട് പോകുന്നത് ഇത്തരം വേഷങ്ങള്‍ ആണ്.
ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ വഴക്കിട്ടു മാറ്റി നിര്‍ത്തിയ അമ്മയുടെ ബലിയിടുമ്പോള്‍ ഓര്‍മയുടെ ഭാരത്തിനു മുന്നില്‍ മനസ്‌ ഇടറുന്ന മക്കളും പുതിയ കാഴ്ചയല്ല. എന്തിനാണ് ജീവിച്ചിരിക്കെ ഇത്രയും വാശി എന്ന് പലപ്പോഴും തോന്നിയിട്ടുണ്ട് ചുറ്റും നോക്കുമ്പോള്‍. !!
പരസ്പരം ഉള്ളു തുറന്ന് സംസാരിക്കാതെ , പേടിച്ചും പേടിപ്പിച്ചും നഷ്ടപ്പെട്ട് പോയ ഒരു തലമുറയിലെ അച്ഛനും മകനും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഈ സിനിമ നന്നായി കാണിക്കുന്നുണ്ട്.ട്രാഫി ക്കിന് ശേഷം അസിഫ് അലിക്ക് കിട്ടിയ ഒരു നല്ല വേഷം.
ഭര്‍ത്താവിനും മകനും അപ്പുറം ഒരു ലോകം ഇല്ലാത്ത , അവര്‍ക്ക് വേണ്ടി സ്വന്തം കുടുംബത്തെ പോലും മാറ്റി നിര്‍ത്തേണ്ടി വരുന്ന അമ്മാരുടെ ഒരു തലമുറയും നമുക്ക് മുന്നില്‍ എത്തുന്നു.എത്രയൊക്കെ ത്യാഗം ചെയ്താലും ഒടുവില്‍ മറ്റുള്ളവരുടെ മനസിലേ കുറ്റബോധങ്ങളുടെ കുരിശ് ഏറ്റാന്‍ വിധിക്കപെടുന്നവര്‍..., അവര്‍ക്ക് അഭിപ്രായങ്ങള്‍ ഉണ്ടയിക്കൂടാ എന്ന് വാശി പിടിക്കുന്നവര്‍ തന്നെ , അഭിപ്രായങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്തവര്‍ എന്ന് അവരെ കളിയാക്കുന്ന അവസ്ഥകള്‍ , ഇത് കേരളത്തിലെ ഒരു തലമുറയിലെ സ്ത്രീകളുടെ നേര്‍ ചിത്രമല്ലേ ?.
മലയാള സിനിമയില്‍ തന്‍റെ ചുവടുറപ്പിക്കുന്ന നന്ദുവിന് വീണ്ടും ഒരു നല്ല വേഷം. രണ്ടു മിനിറ്റ് മാത്രം സ്ക്രീനില്‍ വന്നു പോകുന്ന ഗോപകുമാറിന്റെ വേഷം വരെ നന്നായിട്ടുണ്ട്. മലയാള സിനിമ ഈ നടനെ വേണ്ട വിധം ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയില്ല എന്നതല്ലേ സത്യം ?.
ഇതിനൊക്കെ അപ്പുറത്ത് അവതരണം തെറ്റിയാല്‍ വളരെ വിരസമാകുമായിരുന്ന ഒരു കഥയെ വളരെ മനോഹരമായി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് മധുപാല്‍., കാലങ്ങളെ ഇട കലര്‍ത്തി ഉള്ള കഥ പറച്ചിലും , പലപ്പോഴും കൂട്ടി വായിക്കാവുന്ന ചെറിയ സൂചനകളും സിനിമയെ മനോഹരമാക്കുന്നു.
പുറമേ നിന്ന് ദുഷ്ടന്‍ എന്ന് തോന്നുന്നവരുടെ മറുവശവും, ദുര്‍ബലര്‍ എന്ന് തോന്നുന്നവരുടെ അക കരുത്തും ഒക്കെ പതിയെ പതിയെ , കഥക്കൊപ്പം നമുക്ക് കാട്ടിത്തരുന്നുണ്ട് സംവിധായകന്‍.., മരണത്തെ പറ്റിയുള്ള നിരീക്ഷണങ്ങളും വളരെ നന്നയി തോന്നി ( " മരണത്തിന് മുന്നില്‍ മനുഷ്യര്‍ എത്ര ചവറാണ് ")
ഭക്ഷണ പ്രേമവും , കുറ്റം പറച്ചിലും അടക്കമുള്ള ശീലങ്ങളില്‍ പിടിച്ച് ഞങ്ങള്‍ നായന്മാരെ ഒരിത്തിരി കളിയാക്കി എങ്കിലും ഒരു സിനിമക്ക് അപ്പുറം, ഒരു സമൂഹത്തിന്‍റെ മൂന്ന് തലമുറയുടെ കഥ പറയുന്ന ഈ ചിത്രം എനിക്ക് വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഭരതന്‍റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ , "നന്നായി. വെറും ഒരു സിനിമ ആണെന്ന് പറയില്ല കേട്ടോ !"
എനികിഷ്ടമായി ഈ ഫിലിം. ലാലും ശ്വേതയും തകര്‍ത്തു അഭിനയിച്ചിട്ടുണ്ട്.
ReplyDelete